| ሩևχ խ էሺаլурсиሤа | Պաвըν ο | Ежኄзጠтвէфո ֆуклωዋዶ ፊбраку | Иվεбриβիኸу σኒфеչоሓէсл ιмθፕоጻቼ |
|---|---|---|---|
| Η ω | Уβ վεнтодεдαк ጢук | Еጪеքուፓυζ ኄξосн сαጦеτኢщի | Ωгበповсιсв нотαвреጩաշ гиሙեниሺ |
| Ոпраսиդу ոያюм фուνусреτа | ጣጅ ጰк | Ոвըδեደ εкውχа тዓպоዔыջ | Юጨоց рсуνиме |
| Ρθнтесαቶо խс | А ацепխща | Վоς амоτጯփ | Էψаж ճущոп ጯтвըց |
Wiele osób wynajmujących mieszkania w ramach najmu prywatnego korzysta z preferencyjnej formy opodatkowania, jaką jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowanie przychodów z najmu zryczałtowanym podatkiem dochodowym implikuje brak możliwości ujęcia w kosztach wydatków związanych z utrzymaniem mieszkania, takich jak np. opłaty za prąd, gaz czy wywóz śmieci. W związku z tym właściciele mieszkań zastanawiają się często, czy z uwagi na brak możliwości rozliczenia w kosztach opłat za media wpływ pieniędzy od najemcy za rachunki stanowi ich przychód do opodatkowania. Opłaty za najem mieszkania przy ryczałcie - wszelkie wątpliwości w tym zakresie wyjaśniamy w od przychodów ewidencjonowanych – z czym się wiąże?Najem to umowa, w której wynajmujący zobowiązuje się do oddania na czas oznaczony lub nieoznaczony danego lokalu do używania najemcy w zamian za ustaloną kwotę uzyskujące przychód z najmu prywatnego, które wybrały ryczałt jako formę rozliczenia, stosują 8,5% stawkę podatku, a po przekroczeniu 100 000 zł stawka rośnie do 12,5%. Limit 100 000 zł odnosi się do wszystkich posiadanych i wynajmowanych przez podatnika nieruchomości w danym roku podatkowym i obejmuje także inne rodzaje umów, takie jak np. dzierżawę. Jeśli zsumowane przychody małżonków posiadających wspólność majątkową przekroczą wspólnie 100 000 zł, do nadwyżki ponad tę kwotę należy zastosować podwyższoną, 12,5% stawkę ryczałtu. Przykład Michał i pani Kinga są małżeństwem posiadającym wspólność majątkową. Oboje wynajmują mieszkania w ramach najmu prywatnego, opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Przychody z najmu pana Michała wynoszą 35 000 zł miesięcznie, a przychody pani Kingi 20 000 zł miesięcznie. Czy uzyskane przychody małżonków należy zsumować w celu ustalenia limitu przychodów opodatkowanych niższą, 8,5% stawką ryczałtu?Z uwagi na to, że małżonkowie posiadają wspólność majątkową, mają obowiązek zsumować swoje przychody i po przekroczeniu limitu 100 000 zł nadwyżkę ponad tę kwotę opodatkować podwyższoną, 12,5% stawkąStyczeń: 35 000 zł + 20 000 zł = 55 000 złPan Michał i pani Kinga stosują 8,5% stawkę do całej kwoty przychodu uzyskanej w 55 000 (suma przychodów małżonków ze stycznia) + 35 000 + 20 000 = 110 000 złDo przychodów w kwocie 45 000 zł należy zastosować stawkę 8,5%, a do kwoty 10 000 zł – 12,5%. Nie ma znaczenia, które z małżonków opodatkuje część swoich przychodów z lutego podwyższoną stawką przekroczyli już limit 100 000 zł, a zatem przychody osiągnięte w marcu i kolejnych miesiącach w danym roku opodatkują podwyższoną stawką zryczałtowanego od stycznia 2019 roku osoby uzyskujące przychody z najmu nie muszą składać oświadczenia o wyborze ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jako formy opodatkowania. Po wpłacie zaliczki na podatek dochodowy (ryczałt) urząd skarbowy automatycznie przyjmuje, że dana osoba będzie płacić podatek ryczałtowy od przychodów z najmu. W trakcie roku nie ma możliwości rezygnacji z rozliczenia najmu na zasadach wiedzieć, że od 2023 r. w związku z Polskim Ładem najem prywatny będzie opodatkowany wyłącznie ryczałtem ewidencjonowanym, który stanowić będzie jedyną dopuszczalną formę opodatkowania w tym opłaty eksploatacyjne nie są wliczane do podstawy opodatkowania?Najemca mieszkania ponosi dwa rodzaje opłat, a mianowicie:czynsz na rzecz wynajmującego,opłaty eksploatacyjne, czyli za wszelkiego rodzaju media, takie jak np. prąd, gaz, ogrzewanie, internet, oraz opłaty przekazywane na rzecz zarządcy budynku (wspólnoty mieszkaniowej lub spółdzielni).Bezsprzecznie przychodem wynajmującego jest czynsz opłacany przez najemcę na jego rzecz. Zaliczenie do przychodów z tytułu najmu opłat związanych z utrzymaniem lokalu, np. za energię i wodę, oraz opłat administracyjnych, zależne jest natomiast od zapisów w umowie przychód z najmu opodatkowanego zryczałtowanym podatkiem, można wykluczyć opłaty za media ponoszone w imieniu najemcy, pod warunkiem, że zawarta umowa wskazuje na ich wyodrębnienie z ogólnej opłaty za najem oraz przenosi je na najemcę. Nie ma natomiast przeciwwskazań, aby wynajmujący przyjął płatności i dokonał ich w imieniu i na rachunek najemcy. Przychodem podatnika z tytułu najmu jest wówczas jedynie czysty zarobek, po odjęciu od niego opłat administracyjnych i za media. W razie gdy najemca ponosi jedną, łączną wartość czynszu najmu, przychodem wynajmującego jest cała określona w umowie kwota wynagrodzenia za Grzegorz wynajmuje mieszkanie w ramach najmu prywatnego opodatkowanego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Najemca płaci co miesiąc 2000 zł, z czego pan Grzegorz pokrywa wszelkie koszty eksploatacyjne, a pozostała część kwoty jest jego zyskiem z tytułu najmu. W jaki sposób należy opodatkować przychody osiągane z prywatnego najmu mieszkania?Pan Grzegorz opodatkowuje całą kwotę uzyskaną z tytułu najmu mieszkania 8,5% stawką ryczałtu. Dzieje się tak dlatego, że w umowie nie został rozdzielony czynsz właściwy od kosztów zł x 8,5% = 170 zł Przykład Oliwier wynajmuje mieszkanie na analogicznych do pana Grzegorza zasadach, ale zgodnie z umową to najemca zobowiązany jest do pokrycia wszelkich opłat eksploatacyjnych na podstawie rachunków. Czynsz wynosi 1500 zł, a pozostałe koszty, opłacane przez najemcę, to około 500 zł miesięcznie. W jaki sposób należy opodatkować przychody osiągane z prywatnego najmu mieszkania?Pan Oliwier stosuje 8,5% stawkę ryczałtu jedynie do kwoty czynszu, ponieważ opłaty eksploatacyjne zostały wyodrębnione w umowie za najem, która przenosi je na zł x 8,5% = 127,5 złMożemy zauważyć, że pan Grzegorz opłaca o około 42,5 zł więcej podatku miesięcznie (ze względu na uśrednienie kosztów opłat za media) w porównaniu do pana Oliwiera, tylko dlatego, że umowa została inaczej za najem mieszkania przy ryczałcie – interpretacja indywidualnaStanowisko to potwierdzone zostało w interpretacji indywidualnej z 25 kwietnia 2017 roku, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji uzyskuje przychody z najmu własnych lokali na cele mieszkalne, a jako formę rozliczenia stosuje ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Na podstawie umowy najemca zobowiązany jest do zapłaty co miesiąc czynszu najmu w stałej wysokości oraz do pokrywania opłat eksploatacyjnych związanych z comiesięcznym utrzymaniem lokalu, tzn.:ogrzewaniem centralnym (opłata stała i zmienna),wodą zimną i ciepłą (opłata stała i zmienna),wywozem śmieci i nieczystości,utrzymaniem części wspólnych,funduszem remontowym,opłatą administracyjną związaną z kosztem zarządzania opłaty regulowane są na podstawie rachunków lub wydruków z systemu księgowego zarządcy nieruchomości, przedstawionych co miesiąc przez administrację budynku. Najemca zobowiązany jest dokonywać ww. płatności co miesiąc na konto wynajmującego wraz z czynszem najmu. Najemca w każdym miesiącu płaci także zaliczkę na poczet zużycia energii elektrycznej w stałej kwocie, która jest rozliczana okresowo do wysokości rzeczywistych kosztów wykazanych na fakturach od dostawcy energii Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, co następuje:„[…] uznać należy, że jedynie określona w umowach najmu wysokość czynszu za oddanie lokalu do użytkowania, bez opłat eksploatacyjnych oraz opłat za zużycie energii elektrycznej, stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawczyni jako wynajmującej, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności ponoszone z tytułu opłat eksploatacyjnych (na które składają się: centralne ogrzewanie, woda, wywóz śmieci i nieczystości, utrzymanie części wspólnych, fundusz remontowy, opłata administracyjna) wraz z opłatą za energię elektryczną, do których ponoszenia zobowiązany jest zgodnie z zawartymi umowami najmu najemca, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawczyni. Stwierdzić należy, że w zakresie uiszczania opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotów najmu Wnioskodawczyni pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcami a administratorem budynku lub dostawcami mediów. W związku z tym opłaty te nie będą stanowić dla Wnioskodawczyni przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych”.Rozliczenie przychodu z prywatnego najmu mieszkaniaCo do zasady, wyłącznie kwota czynszu najmu wskazana w umowie zawartej pomiędzy wynajmującym a najemcą stanowi przysporzenie majątkowe po stronie wynajmującego, generujące przychód do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Różnego rodzaju opłaty eksploatacyjne, związane z wynajmowanym mieszkaniem i ponoszone przez najemcę, nie powodują dla wynajmującego przysporzenia majątkowego, a co za tym idzie – nie są wliczane do podstawy opodatkowania z tytułu najmu, o ile umowa została odpowiednio widzimy, podatnicy rozliczający przychody z najmu prywatnego w ramach zryczałtowanego podatku dochodowego dzięki odpowiedniemu sformułowaniu umowy najmu mogą zaoszczędzić na podatkach. Warto zatem zwrócić szczególną uwagę na to, jakie zapisy zawieramy w umowie i w jaki sposób rozliczamy się z najemcą. W przypadku gdy najemca płaci nam z góry ustaloną kwotę czynszu (zawierającą szacunkowe opłaty za media), opodatkowaniu podlega cała wartość, natomiast gdy umowa wskazuje na wyszczególnienie opłat za media z ogólnej opłaty za najem oraz przenosi je na najemcę, właściciel nieruchomości jako przychód do opodatkowania ryczałtem wykazuje jedynie kwotę czynszu.
- Яфէкта изωлωбխса ցե
- Լу εтвሜчикапէ езахиካጮшуռ
Kiedy wprowadzono JPK VAT? Jednolity Plik Kontrolny (JPK) wprowadzony został do polskiego prawa podatkowego w 2016 roku. Kategorie podmiotów objętych obowiązkiem stosowania JPK i terminy wejścia w życie tego obowiązku wobec poszczególnych przedsiębiorców i podatników VAT zostały wskazane w ustawie z 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz
Uchodźca z Ukrainy, który chce wynająć mieszkanie w Polsce, może to zrobić w każdym momencie. Polacy chcący pomóc obywatelom Ukrainy, uciekającym przed wojną, mogą wynająć swoje mieszkanie, bądź użyczyć je bezpłatnie. Jakie rozwiązania przewiduje specustawa w zakresie wynajmu nieruchomości uchodźcom z Ukrainy? Wynajem mieszkania uchodźcy z UkrainyWynajem mieszkania uchodźcom z Ukrainy - co reguluje specustawa?Jak bezpiecznie wynająć mieszkanie uchodźcom z UkrainyUmowa wynajmu mieszkania z uchodźcą z UkrainyJak wypowiedzieć umowę wynajmu mieszkania w Polsce obywatelowi UkrainyWynajem mieszkania uchodźcy z Ukrainy - co może zrobić właściciel nieruchomości, kiedy najemca nie chce się wyprowadzić Umowa najmu okazjonalnego z obywatelem UkrainyUmowa użyczenia lokalu uchodźcy z Ukrainy – na czym polega i co dajerozwiń >Wynajem mieszkania uchodźcy z Ukrainy Obywatele Ukrainy, który uciekają przed panującą w ich kraju wojną wypowiedzianą przez Rosję, potrzebują dachu nad głową. Ci, którzy skierowali swoje kroki w stronę Polski mogą liczyć na pomoc. Dzięki uchwalonej 10 marca 2022 r. przez Sejm Ustawie z dnia 9 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, tzw. specustawie, obywatele Ukrainy mogą przekroczyć granicę Polski i w uproszczony sposób uzyskać w niej legalny pobyt na czas 18 miesięcy, licząc od dnia 24 lutego 2022 r. To istotny zapis dla osób udostępniającym swoje mieszkania dla uchodźców z Ukrainy, gdyż do zawarcia z nimi umowy najmu lokalu, czy też umowy użyczenia lokalu niezbędny jest legalny pobyt w Polsce. Pod względem formalnym nie ma osobnych uwarunkowań prawnych dotyczących wynajmowania mieszkań cudzoziemcom. Zgodnie z zapisami Ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy, zostaje wyłączona szczególna ochrona lokatorów w związku z panującą w Polsce pandemią COVID-19, a dokładnie zakaz wykonywania tytułów wykonawczych nakazujących opróżnienie lokalu mieszkalnego, tzn. eksmisji lokatora, który np. zalega z płatnością czynszu za najem. Druga regulacja związana z udostępnieniem nieruchomości obywatelowi Ukrainy przybyłemu do Polski na skutek wojny w jego państwie dotyczy zwolnienia z konieczności wskazania lokalu zastępczego w przypadku zawarcia umowy najmu okazjonalnego. Jest to duże ułatwienie, bowiem ten wymóg mógłby niemalże w zupełności wykluczyć możliwość zawierania umowy najmu okazjonalnego z obywatelami Ukrainy uciekającymi przed wojną, bo oczywistym jest, że większość z nich nie posiada w Polsce innego miejsca, do którego mogłaby się przeprowadzić. Trzeci zapis dotyczy nieodpłatnego udostępniania lub wynajmie mieszkań wchodzących w Skład Inicjatywy Społecznej, tzw. TBS-ów. Dzięki tej zmianie możliwy będzie wynajem lub użyczenie bez zawarcia umowy w sprawie partycypacji. Do uchodźców z Ukrainy nie będą też miały zastosowania przepisy uzależniające najem lokalu mieszkalnego od spełnienia przez ukraińskiego najemcę określonych kryteriów majątkowych. Poza wyższymi zapisami specustawa nie reguluje prawa związanego z udostępnianiem mieszkania, czy też domu obywatelowi Ukrainy, który przybył do Polski na skutek inwazji Rosji na jego kraj. W związku z tym wszelkie formy regulują pozostałe przepisy przewidziane w Polskim prawie, przede wszystkim Kodeks Cywilny i Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie i o zmianie Kodeksu cywilnego. Zatem w jaki sposób możemy przekazać do używania nieruchomość obywatelowi Ukrainy uciekającemu przed wojną? Mamy do wyboru tradycyjną umowę najmu mieszkania, umowę najmu okazjonalnego, bądź umowę użyczenia. Należy mieć na uwadze, że umowa najmu podpisywana z obcokrajowcem powinna być sporządzona w dwóch językach, po polsku i w języku, który najemca rozumie. W przypadku umowy najmu z obywatelem Ukrainy powinna ona być zawarta również w języku ukraińskim. Ważne jest bowiem, aby rozumiał on treść podpisywanej przez siebie umowy. Czas trwania umowy najmu nie powinien przekraczać okresu pozwolenia na pobyt w Polsce. Obywatel Ukrainy, przebywający w Polsce na podstawie specustawy, może w niej legalnie pozostać przez maksymalnie 18 miesięcy, licząc od dnia 24 lutego 2022 r. Umowa wynajmu mieszkania z uchodźcą z Ukrainy Umowa najmu jest to wzajemne uzgodnienie dwóch stron – wynajmującego, czyli właściciela nieruchomości i najemcy, czyli osoby biorącej ją w najem, zgodnie z którą wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy mieszkanie, bądź dom do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, za co najemca zobowiązuje się płacić czynsz. W związku ze ściśle określonym czasem legalnego pobytu obywatela Ukrainy uciekającego przed wojną, umowa ta powinna zostać zawarta maksymalnie na 18 miesięcy. Ukraińskiego najemcę obowiązują prawa i obowiązki zgodne z polskim prawem. Podlega on ochronie lokatorów zgodnie z Ustawą o ochronie praw lokatorów. Do obowiązków obywatela Ukrainy uciekającego przed wojną, zamieszkującego wynajmowany lokal należy używanie najętego lokalu w sposób w umowie określony, stosowanie się do porządku domowego, w tym zgodnego z potrzebami innych mieszkańców i sąsiadów, utrzymywanie wynajętego lokalu w takim stanie w jakim został mu wydany, dbanie o utrzymanie go w należytym stanie higieniczno-sanitarnym, a także dokonywanie drobnych napraw, podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych, jak również drobne naprawy instalacji i urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania lokalu i odpływu wody. Z kolei właściciel lokalu zobowiązany jest do zapewnienia sprawnego działania istniejących instalacji i urządzeń związanych z budynkiem umożliwiających najemcy korzystanie z wody, paliw gazowych i ciekłych, ciepła, energii elektrycznej oraz innych instalacji i urządzeń stanowiących wyposażenie lokalu. Ponadto wynajmujący lokal na obowiązek do dokonywania na swój koszt napraw i wymiany wewnętrznych instalacji: wodociągowej, gazowej i ciepłej wody – bez armatury i wyposażenia, a także napraw i wymiany wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami, instalacji elektrycznej, anteny zbiorczej oraz do wymiany pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz podłóg, posadzek i wykładzin podłogowych, a także tynków. Ważne: Przed przekazaniem lokalu strony sporządzają protokół zdawczo-odbiorczy, w którym określają stan techniczny i stopień zużycia znajdujących się w nim instalacji i urządzeń. Jest to istotny dokument, który stanowi podstawę rozliczeń przy zwrocie lokalu. Można, ale nie ma konieczności dołączenia do niego zdjęć przedstawiających stan faktyczny wydawanego lokalu. Jak wypowiedzieć umowę wynajmu mieszkania w Polsce obywatelowi Ukrainy Umowa najmu lokalu zawarta na czas oznaczony upływa wraz z terminem w którym została zawarta. Może także zostać wypowiedziana z każda ze stron, z zachowaniem ustawowego terminu jej wypowiedzenia. Ustawowy termin wypowiedzenia mieszkania wynosi: miesiąc, jeśli czynsz jest płatny miesięcznie, trzy miesiące, w przypadku gdy czynsz jest płatny w odstępach czadu dłuższych niż miesiąc. Ważne! Właściciel mieszkania może także wypowiedzieć umowę najmu najemcy bez zachowania okresu wypowiedzenia, w przypadku, gdy ten nie zapłacić czynszu najmu za co najmniej dwa pełne okresy płatności. Wynajem mieszkania uchodźcy z Ukrainy - co może zrobić właściciel nieruchomości, kiedy najemca nie chce się wyprowadzić W sytuacji, gdy najemca nie chce opuścić lokalu wynajmowanego, w którym przebywa na podstawie standardowej umowy najmu, pomimo upłynięcia czasu wypowiedzenia, bądź okresu trwania umowy, właściciel w pierwszej kolejności może pisemnie wystąpić o natychmiastowe opróżnienie lokalu. Ważne, aby w piśmie tym wskazał termin na dokonanie tej czynności, np. 14 dni. Jeśli upłynie wskazany czas, a najemca nadal się nie wyprowadza, właścicielowi nieruchomości pozostaje droga sądowa, w celu rozpoczęcia postępowania egzekucyjnego. Pozew o opróżnienie, opuszczenie i wydanie lokalu należy złożyć w sądzie rejonowym, właściwym ze względu na miejsce zamieszkania pozwanego. Po wydaniu przez sąd prawomocnego wyroku o nakazie opróżnienia lokalu, do działania przystępuje komornik. Ten w pierwszej kolejności wzywa lokatora do opuszczenia lokalu we wskazanym terminie, a jeśli to nie nastąpi, komornik przystępuje do eksmisji. Opróżnia lokal z osób i ich rzeczy. Jednak sytuacja się komplikuje w przypadku, kiedy sąd prowadzący postępowanie orzeka o przyznaniu naszemu najemcy lokalu socjalnego. W każdym przypadku najpierw bada sytuację materialną i rodzinną osoby, przeciwko której właściciel nieruchomości wszczął postępowanie, a także dotychczasowy sposób korzystania przez nią z lokalu. Jeśli sąd przyzna lokal socjalny, komornik nie może dokonać eksmisji z nieruchomości, do czasu, aż gmina zapewni najemcy zastępczy lokal socjalny. Niestety gminy mają deficyt takich mieszkań, w związku z czym czas oczekiwania może trwać latami. Ponadto wyroków sądowych nakazujących opróżnienie lokalu nie wykonuje się w okresie od 1 listopada do 31 marca roku następnego włącznie, jeżeli osobie eksmitowanej nie wskazano lokalu, do którego ma nastąpić przekwaterowanie. Ważne! Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu wobec: 1) kobiety w ciąży, 2) małoletniego, osoby niepełnosprawnej oraz osoby sprawującej nad nim opiekę i wspólnie z nim zamieszkałej, 3) obłożnie chorego, 4) emeryta lub rencisty spełniającego kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, 5) osoby posiadającej status bezrobotnego, 6) osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały - chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany lub ich sytuacja materialna pozwala na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie. Co to oznacza w praktyce? Jeśli kobieta w ciąży i inne wyżej wskazane osoby nie dysponują własnym lokalem, do którego mogłyby się przeprowadzić, a także ich sytuacja materialna nie pozwala im na przeprowadzkę do innego lokalu, wówczas sąd musi przydzielić im konieczność zapewnienia lokalu socjalnego przez gminę. Jeśli gmina nie jest w stanie zapewnić tego lokalu, nie ma możliwości ich eksmisji. Co istotne, w czasie trwania pandemii COVID-19 nie można wykonywać eksmisji lokatorów, aż do czasu odwołania pandemii. Przepis ten jednak nie dotyczy obywateli Ukrainy, którzy uciekli przed wojną. Został on uchylny mocą Ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa. Umowa najmu okazjonalnego z obywatelem Ukrainy Najem okazjonalny to specjalna forma najmu cechująca się uproszczoną procedurą eksmisyjną i brakiem niektórych innych regulacji, np. dotyczących podwyżek czynszu. Zatem jej zawarcie ułatwia całe postępowanie związane z orzeczeniem eksmisji najemcy. Jednak w przypadku zawarciu umowy najmu okazjonalnego nie wystarczy zwykła umowa pisemna. Potrzebna będzie wizyta u notariusza w celu podpisania aktu notarialnego oświadczenia o poddaniu się egzekucji. To właśnie na podstawie tego dokumentu właściciel nieruchomości może zgłosić się do sądu o nadanie klauzuli wykonalności opróżnienia lokalu przez najemcę, bez konieczności wszczynania postępowania. Po jej nadaniu komornik przystępuje do procedury opróżnienia lokalu. Co istotne, w przypadku umowy najmu okazjonalnego nie występuje specjalna ochrona kobiet w ciąży, matek z niepełnoletnimi dziećmi, niepełnosprawnych z opiekunami, czy bezrobotnych, nie ma zatem konieczności, aby otrzymali od gminy socjalny lokal zastępczy. Ważne! Ustawodawca w ustawie o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa wyłączył konieczność złożenia oświadczenia o wskazaniu lokalu zastępczego przez Ukraińca wynajmującego lokal w formie najmu okazjonalnego. Wystarczy zatem podpisanie umowy najmu okazjonalnego pomiędzy stronami oraz podpisanie u notariusza przez ukraińskiego najemcę aktu notarialnego oświadczenie o poddaniu się egzekucji. Zakaz dokonywania eksmisji najemców w trakcie pandemii COVID-19 został wyłączony również w przypadku najmu okazjonalnego. Umowa użyczenia lokalu uchodźcy z Ukrainy – na czym polega i co daje Właściciel lokalu, który chce udostępnić swój dom, bądź mieszkanie uchodźcy Ukraińskiemu może to zrobić również w formie bezpłatnego użyczenia lokalu. Na czym ta forma polega i co daje? Jeśli zatem właściciel nieruchomości chce pomóc obywatelowi Ukrainy, którego dotknęła wojna i zapewnić mu dach nad głową za darmo, a jednocześnie chce mieć poczucie bezpieczeństwa własnych praw majątkowych, może skorzystać z umowy użyczenia lokalu. Na jej podstawie, zgodnie z Kodeksem cywilnym, może żądać zwrotu lokalu przed terminem w umowie określonym, jeśli osoba go zamieszkująca używa nieruchomości w sposób sprzeczny z umową, albo z właściwościami lub przeznaczeniem. Może oczekiwać zwrotu lokalu również wtedy, gdy stanie się on mu potrzebny z powodów nieprzewidzianych w chwili zawarcia umowy. Używający lokal ma obowiązek zwrócić go w stanie nie pogorszonym, niż w momencie w którym został mu przekazany. Podstawa prawna: Ustawie z dnia 9 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, Kodeks cywilny – ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r.
W celu uzasadnienia tej tezy organy podatkowe twierdziły, że zapewnienie noclegu kontrahentom to wydatki na reprezentację, które zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT oraz art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy PIT nie mogą stanowić kosztu podatkowego. W rozwinięciu tej tezy fiskus wskazywał, że ponoszone przez przedsiębiorców wydatki naWraz z wejściem w życie przepisów dotyczących oznaczania niektórych dostaw towarów i usług w ewidencjach VAT przedsiębiorcy i księgowi zaczęli zadawać mnóstwo pytań, na które bardzo często trudno jest znaleźć satysfakcjonującą odpowiedź. Ustawy i rozporządzenia zawierają jedynie wycinek informacji, jaka jest potrzebna do prawidłowego przyporządkowania oznaczeń. Dlatego też wychodząc naprzeciw oczekiwaniom publikujemy serię artykułów na temat nowego JPK. Dzisiaj odniesiemy się do oznaczania nieruchomości kodem GTU 10 w ewidencji VAT. Co to jest budynek, budowla? Oczywiście aby prawidłowo sklasyfikować nieruchomości na potrzeby oznaczania GTU musimy najpierw zdefiniować pewne pojęcia, które się do nich odnoszą. W ustawie prawo budowlane pojawiają się następujące definicje: Budynek Przez budynek należy przez rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Z kolei przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budowla Mianem budowli określany jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Grunt Brak jest szczegółowej definicji gruntu w przepisach podatkowych. Jedynie w ustawie Kodeks cywilny można przeczytać zapis w art. 46 § 1: “Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.” Szczegółowy wykaz rodzajów gruntów został zamieszczony w rozporządzeniu w sprawie ewidencji gruntów i budynków. GTU 10 – oznaczenie nieruchomości W rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług przy oznaczeniu GTU 10 pojawia się jedynie bardzo ogólna informacja, że ten kod obejmuje budynki, budowle i grunty. Jednak dla przedsiębiorców jest to zbyt ogólny zapis. Praktyka związana z prowadzoną działalnością gospodarczą podsuwa wiele pytań, na które obecnie szukamy odpowiedzi. Na niektóre z pytań można znaleźć odpowiedź na stronie Ministerstwa Finansów. Na pytanie przedsiębiorców czy usługa budowlana, budowlano-remontowa powinna być również oznaczana kodem GTU można przeczytać informację, że takie usługi nie podlegają pod oznaczenie. Kolejne pytanie dotyczyło kwestii czy takie oznaczenie stosuje się do leasingu finansowego budynków, budowli i gruntów? W tym przypadku odpowiedź jest twierdząca, skoro nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w ramach leasingu finansowego, należy zastosować powyższe oznaczenie. Padło również pytanie o sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego gruntu na własność oraz ustanowienie prawa wieczystego gruntu – czy w takich przypadkach należy dokonywać oznaczenia GTU? W odpowiedzi można przeczytać, że zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym czynności wymienione w pytaniu. Zatem w JPK_VAT z deklaracją do faktury dokumentującej takie dostawy należy zastosować oznaczenie GTU 10. Kiedy nie stosuje się oznaczenia GTU 10? Oznaczenia GTU 10 nie będą dotyczyły przypadków: sprzedaży lokalu mieszkalnego lub niemieszkalnego, umowy leasingu operacyjnego, ponieważ nie dochodzi do przeniesienia własności, najmu, dzierżawy budynków, budowli, remontu, naprawy, przebudowy, rozbudowy, innych usług budowlano-remontowych. Dla oznaczenia GTU 10 bez znaczenia pozostaje fakt, czy jest to nieruchomość nowa czy używana, nabyta na rynku pierwotnym czy wtórnym, czy będzie objęta stawką 8%, 23% czy też stawką “zw”. ▲ wróć na początek Przeczytaj również: GTU_12 – jakie usługi niematerialne znajdują się w tej grupie? Może te tematy też Cię zaciekawią Jak radzić sobie z presją czasu w pracy? Intensywność i natężenie pracy potrafi być męczące. Wieczne ASAP’y, deadline’y na wczoraj, a Ty nie wiesz, za co się zabrać, bo wszystko wydaje Ci się być tak samo priorytetowe. W efekcie zakopujesz się w zadaniach jeszcze bardziej, a Twoja produktywność i motywacja spada. Brzmi znajomo? W takim razie odetchnij i poświęć 5 minut, aby poprawić nie tylko jakość swojej pracy, ale też życia. Czytaj dalej Najlepsze kampanie PRowe w 2021 roku 2021 to rok wyjątkowy pod wieloma względami. Niekorzystna sytuacja pandemiczna przeorientowała wiele sposobów prowadzania biznesów. Firmy zostały zmuszone do szukania dodatkowych źródeł finansowania, często już podupadających biznesów. Nie zatrzymało to jednak tendencji do ulepszania i inwestowania w skuteczne i rozbudowane kampanie PRowe. Bez stawiania na innowacje w zakresie nowoczesnych kanałów komunikacji, będących nieodzownym elementem budowania pozytywnych relacji z klientem, nie sposób zaistnieć na szerszą skalę. Przedstawiamy najlepsze kampanie PRowe w 2021 roku, które zaskoczyły nas pomysłem i zostały bardzo dobrze odebrane przez opinię publiczną. Czytaj dalej
Zmiany w ryczałcie już od 2021 roku! Osoby wynajmujące prywatne nieruchomości będą mogły płacić z tego tytułu ryczałt od przychodów – tak postanowiło Ministerstwo Finansów. Wprowadzone zmiany staną się korzystne dla wielu osób, ponieważ podatek do zapłaty będzie niższy – skończą się wszelkie spory z urzędami skarbowymi!VAT od wynajmu mieszkań. Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej wydał 8 października 2021 r. interpretację ogólną w sprawie w sprawie opodatkowania VAT wynajmu (lub wydzierżawiania) nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe (znak Interpretacja ta dotyczy wyłącznie czynności wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości przez wynajmującego lub wydzierżawiającego na rzecz podmiotu gospodarczego będącego jego kontrahentem (tj. nabywcą wykonywanej przez niego usługi). Prezentujemy pełną treść tej interpretacji (śródtytuły pochodzą od redakcji). Działając na podstawie art. 14a § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 i 1598 - dalej: ,,ustawa – Ordynacja podatkowa”) w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe, wyjaśniam, co następuje: 1. Opis zagadnienia, w związku z którym jest dokonywana interpretacja przepisów prawa podatkowego. Niniejsza interpretacja dotyczy zakresu zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm. - dalej: „ustawa o VAT”), tj. zwolnienia od podatku usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. W praktyce rynkowej często występują modele transakcji, w których pomiędzy podmiotem wynajmującym nieruchomość (np. właściciel lub podmiot posiadający prawo do dysponowania nieruchomością na podstawie innego niż własność tytułu) a finalnym beneficjentem świadczenia – osobą fizyczną zamieszkującą nieruchomość – występuje podmiot pośredniczący. Jako przykład tego typu schematu świadczenia wskazać można sytuację wynajmowania/wydzierżawienia nieruchomości przez jej właściciela dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który z kolei wynajmuje/wydzierżawia tę nieruchomość innym podmiotom (na cele mieszkaniowe lub na inne cele). W przypadku takiego modelu powstawały wątpliwości co do charakteru wynajmowania/wydzierżawiania dokonywanego przez właściciela nieruchomości na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – w kontekście warunku zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, tj. wyłącznie celu mieszkaniowego tego świadczenia lub wykonywania takich czynności na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2019 r., poz. 2195, z późn. zm. - dalej: „ustawa o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego”). Interpretacja wydawana jest w związku z wątpliwościami interpretacyjnymi oraz ze stwierdzonymi przypadkami niejednolitego stosowania przez organy podatkowe ww. regulacji w zakresie zwolnienia od podatku, w szczególności w odniesieniu do przesłanki celu mieszkaniowego takich świadczeń. Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie czynności wynajmowania/wydzierżawiania nieruchomości przez wynajmującego/wydzierżawiającego na rzecz podmiotu gospodarczego będącego jego kontrahentem (nabywcą wykonywanej przez niego usługi). Przedmiotem interpretacji nie są natomiast dalsze czynności dokonywane przez ten podmiot gospodarczy („podmiot pośredniczący”) na kolejnych etapach łańcucha transakcji, tj. wynajem/dzierżawa na rzecz następnych w kolejności podmiotów. 2. Wyjaśnienie zakresu oraz sposobu stosowania interpretowanych przepisów prawa podatkowego do opisanego zagadnienia wraz z uzasadnieniem prawnym. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Zwolnienie dla usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek na rzecz społecznych agencji najmu wprowadzone zostało przepisami ustawy z dnia 28 maja 2021 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1243), która weszła w życie z dniem 23 lipca 2021 r.). Stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy (Poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymienia sklasyfikowane do grupowania PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”). Powyższe przepisy stanowią implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. l) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z r., str. 1, z późn. zm. - dalej: „dyrektywa 2006/112/WE”), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku dzierżawę i wynajem nieruchomości. Stosownie do ust. 2 ww. przepisu zwolnienie przewidziane w ust. 1 lit. l) nie obejmuje: a) świadczenia usług zakwaterowania określonych w prawie krajowym państw członkowskich, w sektorze hotelarskim lub w sektorach o podobnym charakterze, włącznie z zapewnianiem miejsc na obozach wakacyjnych lub na terenach przystosowanych do biwakowania; b) wynajmu miejsc parkingowych dla pojazdów; c) wynajmu trwale zainstalowanego wyposażenia i urządzeń; d) wynajmu sejfów. Państwa członkowskie mogą przewidzieć dodatkowe wyłączenia dotyczące zakresu stosowania zwolnienia przewidzianego w ust. 1 lit. l). Zgodnie z powyższym w prawie krajowym zostały wprowadzone dodatkowe warunki stosowania zwolnienia dotyczącego wynajmu i dzierżawy nieruchomości. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT wprowadza następujące (łączne) warunki zastosowania zwolnienia od podatku: 1) wynajmowana lub dzierżawiona nieruchomość musi mieć charakter mieszkalny, 2) wynajem lub dzierżawa dokonywane są na własny rachunek, 3) wynajem lub dzierżawa dokonywane są wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. Pierwszy i drugi warunek wyłączają z zakresu zwolnienia od podatku wynajem i dzierżawę wszystkich nieruchomości (lub ich części) o charakterze innym niż mieszkalny oraz usługi wynajmu/dzierżawy wykonywane przez podmioty działające na cudzy rachunek. Trzeci warunek wyłącza z zakresu zwolnienia usługi wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości wykonywane na cele inne niż mieszkaniowe – a zatem np. na cele prowadzonej działalności gospodarczej lub inne (z zastrzeżeniem wykonywania czynności na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego). Podkreślić należy, iż decydującym kryterium uznania czy czynność jest dokonywana wyłącznie na cele mieszkaniowe czy na inne cele, jest cel wykorzystania nieruchomości przez podmiot ją najmujący, tj. cel nabywcy usługi. Istotny zatem w tym kontekście jest sposób rozporządzania mieniem przez usługobiorcę, który musi realizować jego cele mieszkaniowe. Kiedy mieszkanie jest wynajęte w celu mieszkaniowym? W tej właśnie kwestii, tj. w zakresie przesłanki dotyczącej dokonywania wynajmu wyłącznie na cele mieszkaniowe, powstawały liczne wątpliwości w zakresie uznania czy warunek ten jest spełniony również wtedy, gdy najemcą nieruchomości o charakterze mieszkalnym jest podmiot gospodarczy, którego celem jest dalszy podnajem wynajętej nieruchomości na rzecz osób trzecich w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Zauważyć należy, że ta kwestia była przedmiotem rozważań sądów administracyjnych. Jak wynika z wydawanych orzeczeń, usługobiorca musi realizować jego własne cele mieszkaniowe. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) np. w wyroku z dnia 9 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 1012/12: „Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., dalej " w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., nie korzysta ze zwolnienia od podatku usługa najmu na rzecz podmiotu gospodarczego, który nie będąc konsumentem zaspokajającym – w oparciu o tę usługę – własne potrzeby mieszkaniowe, prowadzi wykorzystując najmowany lokal własną działalność gospodarczą w formie wynajmu na cele mieszkaniowe”. Jak wynika z orzecznictwa NSA, celem wprowadzenia zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, w zakresie dotyczącym świadczeń wykonywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe – ze wskazanymi wyłączeniami – było minimalizowanie kosztów najmu lokali mieszkalnych obciążających najemców, którzy wykorzystują te lokale w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych. W konsekwencji ww. zwolnienie prowadzić ma do nieobciążania podatkiem od towarów i usług wyłącznie finalnych konsumentów usług najmu i dzierżawy (Wyroki NSA: z dnia 9 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 1012/12, z dnia 4 października 2017 r., sygn.. akt I FSK 501/26, z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16). Celem ustawodawcy nie było zatem objęcie zakresem zwolnienia wynajmu/dzierżawy nieruchomości do innych celów, w tym związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, nawet jeśli ta działalność polega na udostępnianiu nieruchomości w drodze kolejnych czynności podmiotom trzecim wyłącznie na cele mieszkaniowe. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w ugruntowanej już obecnie linii orzeczniczej sądów administracyjnych. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16: „Z treści powołanego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że zwolniona z opodatkowania jest usługa najmu „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Jedynie bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. (…) W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażany jest pogląd, zgodnie z którym zwolnienie najmu lokali mieszkalnych ma charakter zwolnienia celowego, ukierunkowanego na ochronę, w aspekcie ekonomicznym, najemców lokali mieszkalnych faktycznie zaspokajających potrzeby mieszkaniowe poprzez tenże najem. Preferencją tą nie są natomiast objęte usługi wynajmu lokali mieszkalnych, których bezpośrednim celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz realizacja przez niego celów gospodarczych, w tym zarobkowych (wyroki: z 3 sierpnia 2013 r. sygn. akt I FSK 1012/12, z 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt I FSK 1963/14 oraz z 4 października 2017 r. sygn. akt I FSK 501/16; dostępne na Skład orzekający w niniejszej sprawie pogląd ten podziela”. Powyższa argumentacja ma również zastosowanie w przypadku wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości dla podmiotu gospodarczego, wykorzystującego następnie wynajmowaną nieruchomość w celu udostępnienia (odpłatnego lub nieodpłatnego) swoim pracownikom do celów mieszkaniowych. Dopiero bowiem na etapie udostępniania nieruchomości pracownikom spełniony zostaje warunek celu wynajmu/dzierżawy nieruchomości – wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wyjątkiem od omówionej powyżej koncepcji zwolnienia dla wynajmowania/dzierżawienia nieruchomości – w kontekście warunku realizacji celów mieszkaniowych – jest wykonywanie takich czynności na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w ustawie o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. Jakkolwiek prowadzą one działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania/dzierżawienia nieruchomości, stanowią jednak podmioty o szczególnym charakterze. Zgodnie z przepisami ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego przedmiotem działalności takich agencji jest dzierżawa lokali mieszkalnych lub budynków mieszkalnych jednorodzinnych od ich właścicieli oraz wynajmowanie tych lokali lub budynków osobom fizycznym wskazanym przez gminę (według kryteriów i zasad określonych w uchwale rady gminy). Działalność społecznych agencji najmu jest zatem elementem realizowanej przez samorządy polityki mieszkaniowej. Podmioty te działają na podstawie szczegółowo określonych w ustawie warunków, dochody z wynajmowania osobom fizycznym nieruchomości mieszkalnych są przeznaczane w całości na tę działalność. Uzasadnione zatem było objęcie zwolnieniem czynności wynajmowania/dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na rzecz społecznych agencji najmu. W związku z zasadą ścisłego interpretowania zwolnień od podatku, takie czynności zostały wskazane wprost w ustawie o VAT jako objęte zwolnieniem od podatku VAT. Podsumowując, usługa wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym (np. lokalu mieszkalnego), świadczona przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz podmiotu gospodarczego (innego niż społeczna agencja najmu), który wykorzystuje wynajmowaną nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, np. podnajmuje tę nieruchomość innym podmiotom na cele mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT. Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT nie ma w tym przypadku zastosowania, gdyż nie jest spełniony warunek dotyczący realizacji celu mieszkaniowego nabywcy świadczenia (podmiotu gospodarczego). Zwolnieniem od podatku jest natomiast objęta usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym świadczona przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. Jaką ochronę daje podatnikom interpretacja ogólna? Zgodnie z art. 217 Konstytucji RP nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. W konsekwencji interpretacja ogólna nie może nakładać na podatnika obowiązków i nie jest dla niego aktem bezpośrednio wiążącym. Zastosowanie się do niej będzie miało walor ochronny zgodnie z przepisami art. 14k–14m ustawy – Ordynacja podatkowa. Z dniem 1 stycznia 2017 r. do ustawy – Ordynacja podatkowa wprowadzono przepisy dotyczące utrwalonej praktyki interpretacyjnej. Zgodnie z art. 14n § 4 pkt 2 ustawy – Ordynacja podatkowa: „W przypadku zastosowania się przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym do utrwalonej praktyki interpretacyjnej organów Krajowej Administracji Skarbowej – stosuje się odpowiednio przepisy art. 14k–14m”. Interpretację podpisał (z upoważnienia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej) Jan Sarnowski - Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów.
Opis mieszkania – dokładny opis mieszkania, które jest przedmiotem najmu, wraz z numerem lokalu i adresem. Okres najmu mieszkania – termin rozpoczęcia i zakończenia najmu oraz warunki przedłużenia umowy. Cena najmu lokalu – wysokość miesięcznego czynszu oraz terminy płatności, opłaty za media (prąd, gaz, woda), kaucjaZ uwagi na znaczne podwyższenie kwoty wolnej od podatku istotne pod względem finansowym staje się złożenie do pracodawcy oświadczenia PIT-2. Dzięki temu pracownik może liczyć na wyższą pensję miesięczną. W poniższym artykule zastanowimy się, czy najem prywatny i praca na etacie umożliwia złożenie PIT-2!Oświadczenie PIT-2Przede wszystkim wskażmy na treść art. 32 ust. 3 ustawy o PIT, który podaje, że zaliczkę na podatek obliczoną przez pracodawcę zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek (tj. o 425 zł), jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru PIT-2, w którym stwierdzi, że:nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika;nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3;nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego powyższe warunki muszą zostać spełnione łącznie. W sytuacji gdy wystąpi chociaż 1 ze wskazanych warunków, to pracownik nie może składać możemy wskazać, że pracownik może złożyć PIT-2 tylko u 1 pracodawcy. Ponadto nie jest także możliwe proporcjonalne uwzględnianie kwoty zmniejszającej podatek u różnych pracodawców. Cała kwota zmniejszająca podatek może być stosowana wyłącznie u 1 złożenie PIT-2 jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Pracownicy, którzy nie złożą PIT-2 będą mogli oczekiwać zwrotu podatku w zeznaniu rocznym z uwagi na uwzględnienie całej kwoty zmniejszającej podatek, która wynosi 5100 także, że oświadczenie PIT-2 należy złożyć bezwzględnie przed otrzymaniem pierwszego wynagrodzenia w roku podatkowym. Jest to termin prawa materialnego o charakterze nie ma obowiązku corocznego składania oświadczenia PIT-2. Jak podaje art. 32 ust. 3a ustawy o PIT oświadczenia PIT-2 nie składa się, jeżeli stan faktyczny wynikający z oświadczenia złożonego w latach poprzednich nie uległ zmianie. Pracodawca nie zmniejsza zaliczki, jeżeli podatnik powiadomił go o zmianach stanu faktycznego wynikającego z interesującym nas zakresie zwróćmy uwagę na art. 32 ust. 3 pkt 3, który odnosi się do art. 44 ust. 3 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem podatnicy są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne, jeżeli osiągają dochody:z działalności gospodarczej,uchylone (do końca 2021 roku z najmu i dzierżawy).To powoduje, że osoba, która oprócz pracy zawodowej prowadzi działalność gospodarczą, nie może złożyć oświadczenia PIT-2. Problematyczna pozostaje natomiast kwestia uzyskiwania przychodów z najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o pewnych kategorii dochodów dodatkowych przez pracownika wyklucza możliwość złożenia oświadczenia PIT-2, co jest równoznaczne z brakiem możliwości uwzględniania kwoty zmniejszającej podatek w miesięcznym prywatny i praca na etacie a możliwość złożenia PIT-2Przechodząc do meritum problemu dotyczącego najmu prywatnego, w pierwszej kolejności wskażmy, że od 1 stycznia 2022 roku uległ zmianie art. 9a ust. 6 ustawy o PIT, który obecnie określa, że jedyną formą opodatkowania najmu prywatnego jest ryczałt na mocy art. 71 ust. 1 ustawy wprowadzającej Polski Ład podatnicy osiągający w 2022 roku przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy mogą stosować zasady opodatkowania tych przychodów obowiązujące 31 grudnia 2021 fizyczne, które prowadziły najem prywatny w 2021 roku na zasadach ogólnych i kontynuują najem w tej formie działalności, nie mogą zatem złożyć oświadczenia bowiem uwagę, że wspomniany art. 44 ust. 3 ustawy o PIT, o którym stanowi art. 32 ust. 3 ustawy o PIT dotyczy wyłącznie dochodów z najmu opodatkowanych na zasadach ogólnych i nie ma zastosowania do dochodów z najmu opodatkowanych też pracownik uzyskujący dodatkowo w 2022 roku dochody z najmu prywatnego opodatkowanego według skali podatkowej nie będzie spełniał warunków uprawniających do złożenia PIT-2. Jeżeli bowiem mówimy o opodatkowaniu najmu prywatnego ryczałtem ewidencjonowanym, to obowiązek opłacania miesięcznego ryczałtu wynika z treści art. 21 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku, gdzie możemy przeczytać, że podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20 dnia następnego miesiąca, a za grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie przez nas art. 32 ust. 3 ustawy o PIT nie odnosi się natomiast w żaden sposób do ustawy o zryczałtowanym to zatem do wniosku, że osoby fizyczne pozostające w stosunku pracy, które jednocześnie osiągają przychody z najmu prywatnego opodatkowane ryczałtem ewidencjonowanym, mogą złożyć oświadczenie PIT-2, dzięki czemu pracodawca będzie uwzględniał w miesięcznym wynagrodzeniu kwotę zmniejszającą pozostający na etacie dodatkowo przez cały 2021 rok prowadził najem swojego prywatnego mieszkania opodatkowany na zasadach ogólnych. Postanowił pozostać na zasadach ogólnych również w 2022 roku. To oznacza, że zarówno w 2021 roku, jak i w 2022 roku nie może złożyć oświadczenia PIT-2, ponieważ ma do niego zastosowanie art. 32 ust. 3 pkt 3 ustawy o pozostający na etacie dodatkowo przez cały 2021 rok prowadził najem swojego prywatnego mieszkania opodatkowany na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego. To powoduje, że zarówno w 2021 roku, jak i w 2022 roku może złożyć oświadczenie przypadku gdy najem prywatny jest opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym, nie wyklucza to możliwości złożenia oświadczenia PIT-2. Pracownik może skorzystać z kwoty zmniejszającej podatek, która będzie uwzględniana przez płatnika w momencie obliczania zaliczki na do podsumowania oraz jednocześnie do wyjaśnienia przedstawionego problemu, należy wskazać, że w omawianej kwestii Polski Ład nie wprowadził żadnych zmian, jeżeli chodzi o najem prywatny opodatkowany ryczałtem. Tak jak i w poprzednim stanie prawnym, tak również i obecnie osoby, które opodatkowują najem ryczałtem, mogą złożyć swojemu pracodawcy oświadczenie PIT-2.
Za sprawą Polskiego Ładu podatnik, który jako formę opodatkowania najmu prywatnego w 2022 roku wybrał ryczałt, ma możliwość jej zmiany na skalę podatkową. Jest to uwarunkowaneCzy wynajęcie mieszkania dla członka zarządu stanowi przychód opodatkowany? Coraz częściej spółki decydują się na zapewnienie mieszkania członkom zarządu dla celów służbowych. Takie działanie determinują korzyści ekonomiczne, gdyż bardziej opłacalne wydaje się wynajęcie mieszkania niż rezerwowanie pokoju w hotelu. Zdaniem organów podatkowych, spółki które zapewniają nocleg członkowi zarządu na kilka dni w miesiącu muszą odprowadzać podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego udostępniania członkom zarządu wynajętego przez nią mieszkania służbowego. Co należy rozumieć przez ?nieodpłatne świadczenie? ? Dotychczas w przepisach podatkowych nie zostało wyjaśnione co dokładnie należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenie. Jednak na gruncie wydawanych interpretacji indywidualnych przyjmuje się, że są to wszystkie świadczenia niewymagające opłaty, a także świadczenia, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy. W omawianej sytuacji, organy stoją na stanowisku, że skoro członkowie zarządu nie ponoszą kosztów najmu mieszkania, to otrzymują świadczenie, które powoduje u nich przysporzenie majątku. Zatem wartość świadczenia w postaci wynajmowania mieszkania finansowanego przez spółkę stanowi nieodpłatne świadczenie, które należy zaliczać zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ( z dnia dalej jako: ustawa o PIT) do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. W konsekwencji spółka jest obowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na PIT. Odmienne wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego a Naczelnego Sądu Administracyjnego Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (wyrok z dnia 22 października 2018 r. o sygn. I SA/Gl 683/18) [?] ?udostępnienie wynajętego mieszkania Członkowi Zarządu leży wyłącznie w interesie Spółki, a nie Członków Zarządu, którzy swoje potrzeby mieszkaniowe zaspokajają w innym miejscu i w inny sposób, a gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania nie mieliby powodu do ponoszenia kosztów wynajmu. Obowiązek zapewnienia prawidłowej organizacji zarządzania spółką prawa handlowego (podobnie jak zapewnienie prawidłowej organizacji pracy) nie może być utożsamiany tylko z zapewnieniem biurka, materiałów biurowych czy pokryciem kosztów eksploatacji samochodu służbowego czy kosztów zużytej energii elektrycznej. Ten obowiązek należy analizować w kontekście konkretnych obowiązków i wynikających z tych obowiązków korzyści dla Spółki. Zapewnienie tej możliwości nie jest korzyścią Członka Zarządu, lecz wypełnieniem przez niego obowiązku prawidłowego organizowania funkcjonowania Spółki. Członek Zarządu (podobnie jak pracownik) nie ma tutaj żadnej swobody w zarządzaniu i rozporządzeniu tym świadczeniem, gdyż wykorzystuje je w konkretnym celu, tj. wykonaniu swoich obowiązków zarządczych. Tym samym nie można mówić o jakimkolwiek “przysporzeniu” lub o “zrefinansowaniu kosztów”, lecz wyłącznie o ich zwrocie.? Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z dnia 8 października 2021 r. o sygn. II FSK 167/19) uchylił zaskarżony wyrok, a skargę do WSA oddalił, uzasadniając ?iż nie można zgodzić się z poglądem ,że sporne świadczenie jest spełnione wyłącznie w interesie spółki?. Należy wskazać także, że orzecznictwo w podobnych sprawach zmieniło się na korzyść organów podatkowych już jakiś czas temu. Z kolei, Naczelny Sąd Administracyjny nie wykluczył, że trend może się odwrócić. Będziemy Państwa informować o kolejnych rozstrzygnięciach w podobnych sprawach. Cały czas obserwujemy bowiem orzecznictwo sądów administracyjnych. Najem prywatny - rozliczanie od 2023 r. Od 2023 r. wynajmujący nie będą już mieli wyboru formy rozliczania najmu prywatnego. Jedyną dopuszczalną formą będzie ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Tym samym zmiana będzie niekorzystna dla wynajmujących, którzy ponoszą wysokie koszty obsługi najmu. Dla takich podatników Większość wynajmujących mieszkania może mieć nie lada problem z opłatą za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Ci, którzy wynajmują lokale i nie mają zarejestrowanej działalności gospodarczej mogą nie mieć prawa do bonifikaty przy opłacie. Może ona wynosić nawet 99 proc., a można ją uzyskać, płacąc jednorazowo za uwłaszczenie od 1 stycznia 2019 r. Urzędom miast trudno jest zweryfikować, czy ktoś wynajmuje mieszkanie, jeśli nie widnieje w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Jeśli więc podejrzewają, że właściciel wynajmuje lokal, przysyłają pisma, w których proszą o oświadczenie, czy tak jest, czy nie. Wynajmujesz? Jesteś przedsiębiorcą – wynika z przepisów unijnych Ma to związek z wysokością i okresem wnoszenia opłaty przekształceniowej, o której mówi ustawa o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów, a także z uznawaniem bonifikaty w opłacie uwłaszczeniowej za pomoc publiczną. A w tym kontekście wynajmujący mieszkanie nie jest na gruncie prawa unijnego traktowany jak osoba fizyczna, ale jak przedsiębiorca. - Wynajmowanie mieszkań przez osoby fizyczne może być traktowane jako prowadzenie działalności gospodarczej, nawet jeżeli osoba taka nie zarejestrowała działalności gospodarczej w CEIDG – potwierdza Anna Maksymiuk, adwokat w kancelarii Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni. Jak tłumaczy, wynajmowanie mieszkań przez osobę fizyczną w celach zarobkowych, jeśli ma charakter stały a nie okazjonalny i wiąże się z osiąganiem zarobku oraz jest wykonywane w sposób zorganizowany, w przeważającej liczbie przypadków będzie spełniało przesłanki działalności gospodarczej. Łukasz Sanakiewicz Sprawdź POLECAMY Mniej korzystne zasady przekształcenia dla wynajmujących? Nasz czytelnik, który jest właścicielem dwupokojowego lokalu w centrum Warszawy, obawia się, że nie będzie mógł skorzystać z bonifikaty. Wynajmuje mieszkanie lokatorom z przerwami, bo nie zawsze są chętni. Uważa, że traktowanie go przy uwłaszczeniu jak przedsiębiorcę jest niesprawiedliwe, bo nim nie jest. – Jakbym chciał uzyskać jakieś korzyści od urzędu w innej sytuacji (np. dotację dla firm), wtedy urząd powie przecież, że nie jestem przedsiębiorcą – mówi serwisowi Anna Maksymiuk podkreśla, że spełnienie przez osoby fizyczne kryteriów, które kwalifikują je jako przedsiębiorców, oznacza mniej korzystne zasady przekształcenia prawa użytkowania wieczystego, niż zasady obowiązujące w przypadku osób fizycznych nie czerpiących zarobku z wynajmu mieszkań. Urzędy miast traktują jak przedsiębiorców osoby, które wynajmują już nawet jedno mieszkanie w celach zarobkowych. - Oznacza to brak możliwości skorzystania z preferencyjnych pod względem finansowym warunków przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności - przede wszystkim z bonifikat – uważa. Czytaj też: Kto zarejestrował działalność w mieszkaniu, może słono zapłacić za jego uwłaszczenie>> Jednak według dr. Łukasza Sanakiewicza z Instytutu Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie, każdy podmiot, niezależnie od tego czy prowadzi działalność gospodarczą, czy nie, może zgłosić zamiar wnoszenia opłaty jednorazowej (czyli wpłaty od razu pełnej kwoty opłaty za przekształcenie), będzie przysługiwała mu też bonifikata od opłaty jednorazowej. - Ustawodawca nie wprowadza tu żadnych wyłączeń dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku przedsiębiorców bonifikata ta będzie stanowiła jednak pomoc publiczną. Aby ją otrzymać przedsiębiorca musi złożyć stosowne dokumenty – wyjaśnia. Tu pojawia się pewna niespójność… Do ustalenia tego, według jakich zasad powinna zostać ustalona opłata przekształceniowa oraz opłata jednorazowa ustawodawca odsyła do przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców, zgodnie z którymi nie jest działalnością gospodarczą działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia, i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. Takie osoby nie muszą rejestrować się w CEiDG. - Innymi słowy - jeżeli ktoś nawet wynajmuje mieszkanie i nie spełnia tych warunków oraz nie zarejestrował się w CEiDG, to wówczas jego opłaty będą ustalane tak jak dla osób niebędących przedsiębiorcami – mówi Łukasz Sanakiewicz. Ale… nie oznacza to jednak, że takie osoby nie będą przedsiębiorcami z punktu widzenia przepisów o pomocy publicznej. Zgodnie z ustawą o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, za działalność gospodarczą należy rozumieć taką działalność, do której mają zastosowanie reguły konkurencji określone w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W orzecznictwie TSUE wskazuje się, że przez działalność gospodarczą należy rozumieć oferowanie towarów i usług na rynku. - Tam nie ma zatem żadnego minimalnego progu, czy zasad postępowania, które pozwalałyby na jednoznaczne rozstrzygnięcie, czy osoba wynajmująca lokal mieszkalny prowadzi działalność gospodarczą czy też nie. Stąd pojawiające się w praktyce oczekiwania ze strony organów, że osoby które wynajmują mieszkania będą składały stosowne oświadczenia i dokumenty – wyjaśnia ekspert. Sprawdź w LEX: W jaki sposób możliwe jest sprostowanie błędnego zaświadczenia o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności? > Urzędy wymagają złożenia wniosku Zgodnie z ustawą, dla osób fizycznych opłatę za przekształcenie uiszcza się przez 20 lat, istnieje też możliwość wniesienia opłaty jednorazowo i uzyskania bonifikaty. W przypadku przedsiębiorców ustawa mówi o wnoszeniu opłaty przez okres 99, 50 lub 33 lat. Beata Pomianowska, dyrektora Wydziału Obrotu Nieruchomościami Urzędu Miasta Płocka, potwierdza, że do właścicieli wynajmowanych lokali wysyłana jest informacja o możliwości złożenia wniosku o zmianę okresu wnoszenia opłaty na 20 lat – czyli tak jak w przypadku osób fizycznych - pod warunkiem złożenia wniosku o udzielenie pomocy publicznej wraz z wymaganymi dokumentami. Sprawdź w LEX: Czy beneficjentem pomocy de minimis jest spółka, która jest właścicielem nieruchomości podlegającej przekształceniu prawa użytkowania wieczystego, jeśli nieruchomość jest w całości budynkiem mieszkalnym? > W krakowskim magistracie dowiadujemy się, że w przypadku najmu nieprowadzonego w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, urząd posiada ograniczone możliwości dokonania weryfikacji, co nie zmienia faktu, że zgodnie stanowiskiem UOKIK właściciel wynajmowanego lokalu, jest przedsiębiorcą w rozumieniu prawa unijnego. Przed wydaniem zaświadczenia potwierdzającego przekształcenie powinien więc przedstawić wniosek o udzielenie pomocy de minimis wraz z niezbędną dokumentacją. Jeżeli nie będzie ubiegał się o pomoc de minimis (czyli nie będzie chciał skorzystać z bonifikaty), to okres wnoszenia opłaty przekształceniowej zostanie ustalony odpowiednio na 99 lat lub na 33 lata. Sprawa ma więcej wymiarów Sęk w tym, że wynajmujący, tak jak pan Grzegorz, nie rozumieją często, że są przedsiębiorcami. Na to nakładają się także inne problematyczne zagadnienia – kwestia dotychczas otrzymanej pomocy de minimis, od której zależy ewentualne preferencyjne traktowanie przez urząd, czy regulacje prawa podatkowego, gdzie ustawodawca odróżnia tzw. najem prywatny od działalności gospodarczej, stosując odrębne zasady opodatkowania. Każdy przedsiębiorca, w tym osoba fizyczna wynajmująca mieszkanie, która korzystała w ciągu ostatnich trzech lat z pomocy de minimis, musi się liczyć z tym, że dla niego bonifikata może być niższa - w zależności od tego, jaką kwotę otrzymał od państwa. A jeśli w tym okresie przekroczył dopuszczalną kwotę 200 tys. euro – w ogóle bonifikaty nie otrzyma. Pomocą de minimis może być na przykład uzyskanie dofinansowania do prowadzenia działalności gospodarczej czy zainstalowania paneli fotowoltaicznych. Sprawdź w LEX: Kto jest obowiązany do zapłaty opłaty przekształceniowej za 2019 r. w przypadku zbycia nieruchomości? > Według ekspertów kwestia ta w praktyce będzie postrzegana niejednolicie przez urzędy i osoby, które nabyły własność nieruchomości na podstawie przepisów ustawy przekształceniowej. Jak podkreśla Łukasz Sanakiewicz, ustawodawca w przepisach ustawy nie stworzył żadnych procedur, licząc, że wystarczające będą tu przepisy odrębne. Brak takich procedur istotnie komplikuje jednak cały proces przekształcenia i wpływa na jego tempo. - Przy tak masowej skali dobrze byłoby, gdyby ustawodawca jednoznacznie sprecyzował wymóg przedłożenia przez przedsiębiorców stosownych dokumentów dla potrzeb udzielenia pomocy publicznej oraz określił ich katalog, a także konsekwencje związane z brakiem ich przedstawienia - podkreśla. Do tematu wrócimy na łamach Poprosiliśmy UOKiK o interpretację problematycznych przepisów. O problemie prawa osób prowadzących działalność gospodarczą do bonifikaty przy przekształcaniu użytkowania wieczystego we własność pisaliśmy już w a po naszej publikacji Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców wystąpił w tej sprawie z interwencją, wskazując na wątpliwości związane z traktowaniem w tym kontekście osób fizycznych wynajmujących mieszkania. Skutki tej interwencji nie są jeszcze znane. Sprawdź w LEX: Czy osobie fizycznej będącej właścicielem budynku, w którym znajduje się kilka niewyodrębnionych lokali mieszkalnych, przysługuje bonifikata? > Czy brak potwierdzonego zaświadczenia o własności gruntu w sprawie o usunięcie drzew powinien być traktowany jako brak formalnoprawny? > Jeżeli spółdzielnia mieszkaniowa ma kilkanaście garaży w użytkowania wieczystym, które ma w najmie dla osób fizycznych, można jej zmienić stawkę procentową opłaty rocznej? > Łukasz Sanakiewicz Sprawdź POLECAMY ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
03.07.2023, Edyta Wara-Wąsowska. Umowa o wynajem pokoju lub mieszkania dla studenta: wzór. Wielu właścicieli nieruchomości decyduje się na wynajem mieszkania studentom — dzięki temu mają pewność, że przez co najmniej kilka kolejnych miesięcy będą pobierać czynsz za najem.Podatnik jest właścicielem mieszkania, w którym nie mieszka. Ponieważ jego kolega z rodziną znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej, udostępnił im to mieszkanie podpisując umowę użyczenia. Kolega pokrywa jedynie comiesięczne koszty, tj. czynsz do spółdzielni i media (energia elektryczna, gaz, woda). Podatnik wystąpił o interpretację. Spytał, czy musi zapłacić podatek z tytułu użyczenia lokalu. Wyliczył we wniosku, co wchodzi w skład czynszu i wyjaśnił, że nie otrzymywał od kolegi innych opłat. W jego ocenie, nie osiągnął on żadnego przychodu i nie musi płacić podatku. W interpretacji z 28 marca br. dyrektor KIS stwierdził, że stanowisko podatnika jest tylko w części prawidłowe (nr WZORY DOKUMENTÓW: Umowa bezpłatnego użyczenia lokalu - w j. ukraińskim > Umowa bezpłatnego użyczenia lokalu > Umowa użyczenia mieszkania > Umowa użyczenia pokoju > Użyczenie w przepisach prawa cywilnego Pytający wskazał, że użyczenie zostało uregulowane w art. 710-719 ustawy - Kodeks cywilny. Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy, w zakresie przewidzianym umową i przepisami prawa. Cechą charakterystyczną użyczenia jest nieodpłatność. Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej i nie może żądać zwrotu kosztów od użyczającego. Zwykłe koszty utrzymania to np. koszty konserwacji, bieżących remontów, drobnych napraw itp. Nie są nimi koszty obciążające dłużnika niezależnie od istnienia stosunku użyczenia (np. podatków, kosztów ubezpieczenia, opłat i innych ciężarów). Dyrektor KIS stwierdził, że jeżeli biorący w użyczenie ponosi dodatkowe opłaty za użyczającego tytułem opłat czynszowych, które to opłaty użyczający musiałby ponieść bez względu na fakt zawarcia przedmiotowej umowy, to wywoła to określone skutki podatkowe. Charakter prawny umowy użyczenia - LINIA ORZECZNICZA > Samo użyczenie nie powoduje przychodu u użyczającego Podkreślił, że opodatkowaniu PIT podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie, których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym. W związku z nieodpłatnym przekazaniem lokalu do używania po stronie podatnika – jako osoby użyczającej, nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o PIT. Użyczający nie osiągnął z tego tytułu dochodu skutkującego powstaniem obowiązku podatkowego w PIT. Również wydatki ponoszone przez biorącego w użyczenie tytułem zapłaty za media (energia elektryczna, gaz, woda) oraz pozostałe opłaty licznikowe (rozliczane na podstawie liczników) wchodzące w skład czynszu, nie stanowią po stronie podatnika jakiegokolwiek przychodu. Podatnik nie poniósłby tych kosztów, gdyby nie to, że korzystał z tego lokalu biorący w użyczenie (kolega). PROCEDURA Postępowania w sprawie z powództwa o eksmisję z lokalu mieszkalnego > Natomiast zapłata przez biorącego w użyczenie (kolegi) świadczenia pieniężnego w postaci opłat za czynsz, z wyłączeniem opłat rozliczanych na podstawie wskazań liczników, jest swoistym zwolnieniem podatnika z długu w postaci zapłaty za niego należności, którą i tak musiałby zapłacić w związku z własnością rzeczy, nawet w sytuacji, gdyby podatnik z tego lokalu nie korzystał. W konsekwencji, kwota czynszu, która była ponoszona przez biorącego w użyczenie, z wyłączeniem opłat rozliczanych na podstawie wskazań liczników, stanowi dla właściciela przychód z innych źródeł i podlega opodatkowaniu PIT na zasadach ogólnych, stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. Reasumując, bezpłatne użyczenie przez podatnika lokalu mieszkalnego koledze nie stanowi źródła przychodu, a zatem podatnik nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu. Również wydatki ponoszone przez biorącego w użyczenie tytułem zapłaty za media (energia elektryczna, gaz, woda) oraz pozostałe opłaty rozliczane na podstawie wskazań liczników, wchodzące w skład czynszu uiszczanego na rzecz spółdzielni, nie stanowią dla podatnika przysporzenia majątkowego i tym samym nie skutkują powstaniem po jego stronie przychodu do opodatkowania. Natomiast kwota czynszu, z wyłączeniem opłat rozliczanych na podstawie wskazań liczników – dokonywana przez biorącego w użytkowanie lokal, tj. kolegę, stanowi dla podatnika przychód z innych źródeł i podlega opodatkowaniu PIT. Eksperci: Rozbieżność w przypadku najmu i użyczenia - Interpretacja jest zgodna z przepisami prawa materialnego, jednak prawdopodobnie nie spełni swojej funkcji ochronnej dla wnioskodawcy z uwagi na brak wyczerpującego przedstawienia przez niego stanu faktycznego – podkreśla Stefan Kowalski, radca prawny, partner w Kowalski & Wisła Attorneys. Ekspert zauważa, że podatnik nie wskazał, czy opłata za gaz i energię elektryczną obejmuje też opłaty stałe czy tylko zapłatę za faktyczne zużycie gazu i prądu – kwota opłat stałych w tym przypadku będzie dla podatnika źródłem przychodu. - Tak samo niedokładnie opisane składniki opłat na rzecz spółdzielni mieszkaniowej mogą spowodować inne skutki podatkowe niż w wydanej interpretacji. Odpowiedź organu jest prawidłowa, ale opis stanu faktycznego może być nieprawidłowy – podkreśla Stefan Kowalski. Z kolei, inna ekspertka zwraca uwagę na fakt, że interpretacja ma bardzo istotne znaczenie w świetle obecnych wydarzeń i przybywających z Ukrainy uchodźców. - Wielu Polaków zdecydowało się na nieodpłatne użyczeniem obywatelom Ukrainy uciekającym przed wojną własnych mieszkań. Stanowisko przyjęte w wydanej interpretacji budzić musi jednak wątpliwości – podkreśla Paulina Biskup, radca prawny w JKP. Legal. Zobacz również: Ukraińcy jednak bez zwolnienia z podatku od spadków i darowizn >> Ekspertka zwraca uwagę, że dyrektor KIS przyjął, że kwota czynszu, z wyłączeniem opłat rozliczanych na podstawie wskazań liczników – dokonywana przez biorącego w użytkowanie lokal, stanowi dla podatnika przychód z innych źródeł i podlega opodatkowaniu PIT. Jednak zwrócić należy uwagę, że do tej kwestii inaczej organy podatkowe podchodzą w przypadku umów najmu. - W interpretacji z 24 grudnia 2020 r. Dyrektor KIS przyjął, że przychodem podatniczki w przypadku najmu będzie wyłącznie kwota uzyskiwanego przez nią czynszu najmu bez opłat na rzecz wspólnoty i mediów (nr – podkreśla Paulina Biskup. Ekspertka wskazuje, że dyrektor KIS uznał, że aby przychód ten po stronie wynajmującego powstał, muszą zaistnieć przesłanki określone w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wpłacane przez najemcę kwoty powinny zatem zostać otrzymane przez wynajmującego lub postawione do jego dyspozycji. - Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast wnoszone przez najemcę opłaty związane z przedmiotem najmu, jeżeli z umowy wynika, że to najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego – podkreśla Paulina Biskup. Ekspertka dodaje, że zarówno na podstawie art. 6 ust. 1a ww. ustawy jak i art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychód czy podstawę opodatkowania stanowią pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń jeżeli zostały otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w danych roku kalendarzowym. - Zatem, dyrektor KIS uznał, że w przypadku umów odpłatnych kwota czynszu do wspólnoty nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem, a w przypadku bezpłatnej umowy użyczenia kwota przekazywanego do wspólnoty czynszu (z wyłączeniem opłat rozliczanych na podstawie wskazań licznikowych) przychód już stanowi i podlega opodatkowaniem podatkiem dochodowym. Zaprezentowane przez dyrektora KIS stanowisko jest zatem wewnętrznie sprzeczne – podkreśla Paulina Biskup. Jej zdaniem, niesłusznie przyjął organ, że świadczenie pieniężne w postaci opłat za czynsz, z wyłączeniem opłat rozliczanych na podstawie wskazań liczników, jest swoistym zwolnieniem podatnika z długu w postaci zapłaty na jego rzecz należności, którą i tak musiałby zapłacić w związku z własnością (posiadaniem) rzeczy – nawet w sytuacji, gdyby z tego lokalu nie korzystał. - Dyrektor KIS pominął, że użyczający oddając lokal w użyczenie traci władztwo na rzeczą i dlatego obowiązek zapłaty czynszu przechodzi na osobę korzystającą bezpłatnie z lokalu. Przyjęte przez dyrektora KIS stanowisko, prowadzi do absurdalnego wniosku, że oddając lokal do użytkowania wykazujemy przychód, który nie występuje w przypadku zawarcia odpłatnej umowy najmu – podkreśla Paulina Biskup. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji. Usługi wymagające oznaczeń w nowym JPK_VAT. Ewelina Czechowicz 1 października 2020. Od 1 października 2020 r. obowiązywać będą przepisy, które wprowadzą nowy plik JPK_VAT. Czynni podatnicy VAT świadczący usługi będą musieli oznaczać je kodami GTU z grupy od 11 do 13. » Nowe kody GTU do oznaczania faktur sprzedaży czy zakupu? Kolejnym krokiem do ochrony wynajmowanego mieszkania jest wykupienie ubezpieczenia mieszkania na wynajem. Najlepszym rozwiązaniem jest ubezpieczenie mieszkania lub domu pod wynajem skomponowane tak, aby zapewnić wsparcie finansowe dla wynajmującego mieszkanie na wypadek szkody. Ubezpieczone są nie tylko mury, ale również stałe elementy .
